Χθες η ΑΕΚ έπαιζε στο “Constant Vanden Stock” με την Anderlecht. To σκορ ήταν ήδη 3-1 στο ημίχρονο. Το δεύτερο ημίχρονο κύλησε λίγο πολύ όπως το πρώτο και τελικά το παιχνίδι έληξε με το βαρύ 4-1.
Τι επακολούθησε αυτό τον Ευρωπαικό διασυρμό από μια σίγουρα όχι πρωτοκλασάτη ομάδα ; Μήπως απόλυση προπονητή ; Μήπως σκυμμένα κεφάλια και απολογητικές δηλώσεις ; Μήπως απειλές από οργισμένους οπαδούς ; Όχι, τίποτα από όλα αυτά. Και φυσικά όχι γιατί ξαφνικά γίναμε ποδοσφαιρικά πολιτισμένοι και με σοβαρό πλάνο. Η εξήγηση για τη μηδενική αντίδραση είναι ότι απλά όλοι περίμεναν ότι θα έρθει αυτή η βαριά ήττα. Μικρύναμε κύριοι…
Πόσο απέχει η παληκαρίσια ισοπαλία στο “Bernabeu” κόντρα στη Real, οι νίκες με Milan και Leverkuzen, οι πορείες στο Κύπελλο Κυπελούχων ; Αφάνταστα είναι η απάντηση. Όχι σε έτη φυσικά, αλλά σε νοοτροπία. Εκείνες οι φανέλες και εκείνοι οι παίχτες κέρδιζαν το σεβασμό των μεγάλων αντιπάλων τους. Τώρα λογίζονται σαν εύκολοι 3 εντός έδρας πόντοι.
Ήττες με μεγάλα σκορ έχουν γίνει μια θλιβερή πραγματικότητα για τους Ενωσίτες οπαδούς. Οι συζητήσεις πριν από έναν Ευρωπαικό αγώνα, μόνο αισιόδοξες δεν είναι. Συνήθως, όπως χθες, επαληθεύονται και στο τέλος δεν κάνει σε κανέναν εντύπωση. Η μιζέρια και η μεμψιμοιρία έχει εγκατασταθεί στο μυαλό των οπαδών της ΑΕΚ. Αυτοί που πάντα είναι εκεί και είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο κάποιος στην Ευρώπη μπορεί να θυμάται πια την ΑΕΚ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο κατακλυσμός σχολίων και βίντεος που κυριάρχησε στο διαδίκτυο μετά το προπέρσινο εφιαλτικό 0-4 στο κόντρα στην Everton.
Διοίκηση, προπονητές, παίχτες δρουν και κινούνται σαν να είναι άμοιροι ευθυνών για την Ευρωπαική συρρίκνωση της ΑΕΚ. Και έτσι όπως παέι η κατάσταση κανένας δεν θα μπορεί να τους καταλογίσει σε λίγο καιρό ότι δεν ξέρουν σε ποια ομάδα ήρθαν και τι βαριά φανέλα φοράνε.
Βλέποντας το παιχνίδι χθες στον ίδιο χώρο με τον Βασίλη Λάκη, άνθρωπο που τίμησε τη φανέλα της ομάδας, κατάλαβα ότι όλοι οι ΑΕΚτζήδες είναι συνειδητοποιημένοι για την κατάσταση που επικρατεί. Οι ίδιοι άνθρωποι που κατέκριναν τον τότε μεσοεπιθετικό της ΑΕΚ για χαμένες ευκαιρίες δικές του που θα οδηγούσαν σε ακόμα πιο μεγάλες Ευρωπαικές νύχτες, τώρα του ζητάγαν να φορέσει ξανά σορτσάκι και ποδοσφαιρικά παπούτσια και να βοηθήσει την ομάδα. Γιατί τώρα καταλαβαίνουν πόσο μεγαλύτερα ήταν τα ποδοσφαιρικά μεγέθη της τότε ομάδας. Βέβαια για να μην γινόμαστε μηδενιστές πρέπει να πούμε ότι και τώρα υπάρχουν άτομα που θα ταίριαζαν και στις παλιές εποχές. Απλά είναι μειοψηφία.
Δεν θα ήθελα να καταλήξω σε τετριμμένες ευχές για το μέλλον. Η στυγνή σημερινή πραγματικότητα μας οδηγεί μόνο να αναπολούμε περασμένα μεγαλεία.
